رله ها داری پایه ها و کانتکت هایی به نام های NC، NO و COM نیز می‌باشد.
NO به معنی همواره باز یا Normaly Open
NC به معنی همواره بسته یا Normaly Close
COM به معنی پایه مشترک یا Common
در حالت عادی اتصال پایه مشترک به NC برقرار می‌باشد. در صورتی که رله تحریک شود این کانتکت تغییر وضعیت خواهد داد. در این حالت اتصال پایه مشترک به NO برقرار خواهد شد.رله فیندر
درایو کردن و راه اندازی رله
برای تحریک رله و انجام عملیات سوئیچ زنی باید بوبین رله تحریک شود. متناسب با نوع رله یک ولتاژی برای تحریک بوبین رله نیاز می‌باشد. از معمول ترین ولتاژ های بوبین رله میتوان به رله های 5V ،12V و 24V اشاره کرد.رله فیندر
اتصال رله بصورت مستقیم به عنصر سوئیچ یا میکروکنترلر
بدترین کاری که میتوان در طراحی مدار کرد همین مورد است. یعنی بدون فراهم کردن شرایط و مدار دیگری، مستقیما رله را به میکروکنترلر یا قسمت فرمان مدار متصل کرد.رله فیندر
این کار بدون درنگ باعث آسیب به بخش فرمان خواهد شد. شکی نیست که حتی منجر به سوختن این بخش نیز خواهد شد.
برای تامین جریان مورد نیاز رله و تحریک آن قطعا به یک مدار واسط نیاز می‌باشد. یکی از قطعات پر استفاده در این گونه مدار ها، ترانزیستور می‌باشد.
یکی از معایب سوئیچ های الکترومکانیکی و بصورت کلی کلید های مکانیکی، وجود اسپارک یا جرقه در هنگام برقرای اتصال است. هنگامی که در رله ها دو کانتکت در فاصله کم از هم قرار گیرند در هنگام وصل شدن ارتباط این دو به علت وجود اختلاف پتانسیل، باعث ایجاد اسپارک یا جرقه می‌شود.رله فیندر
اسپارک باعث یونیزه شدن هوای اطراف شده و در نتیجه به مرور زمان باعث ایجاده دوده برروی کانتکت ها خواهد شد. این یکی از معایب سوئیچ های مکانیکی می‌باشد. اسپارک های ایجاد شده را نمیتوان از بین برد. اما میتوان با استفاده از روش هایی آنها را کنترل کرد.رله فیندر